Reflectie op de eerste PDG-les: kennismaken en geruststelling

De eerste bijeenkomst van mijn PDG-opleiding voelde als een verademing. In plaats van een theoretische start, lag de nadruk op kennismaken, doen en ervaren. Precies wat mij geruststelde over de aanpak van deze opleiding. Als iemand met dyslexie is het voor mij belangrijk dat leren praktisch en visueel ondersteund wordt. Dat lijkt hier goed te passen.We begonnen met een creatieve opdracht: interview een medestudent en presenteer hem of haar aan de groep. Mijn gesprekspartner was Niels. Ik gebruikte een app om ons interview op te nemen en automatisch te laten samenvatten. Die samenvatting heb ik vervolgens geanalyseerd en omgezet in een wordcloud, een visuele weergave van Niels’ persoonlijkheid. Dit hielp mij om zijn verhaal op een kernachtige en aantrekkelijke manier te presenteren.Een speels element in de opdracht was het verwerken van een leugen in de presentatie. De groep moest raden wat niet klopte. Dit zorgde voor betrokkenheid en aandacht, en liet zien hoe je met een kleine twist de concentratie kunt vasthouden. Een waardevolle tip die we kregen was: “Denk er even over na, ik vraag zometeen iemand om te antwoorden.” Door deze zin te gebruiken, voelt iedereen zich aangesproken en alert, een eenvoudige maar effectieve didactische techniek.Het interview werd wederzijds uitgevoerd: Niels interviewde mij ook, en in de volgende les presenteren we elkaar. Zo leren we elkaar beter kennen en bouwen we aan een veilige leeromgeving. Deze aanpak is leren door te doen, samenwerken en reflecteren. Geeft mij vertrouwen in het traject dat voor ons ligt.

Mijn reflecties mbt de lessen zijn hieronder te beluisteren: